Magdalena Kobis - "Dziura w bucie"

Autor: Magdalena Kobis

Tytuł: "Dziura w bucie"

Wydawnictwo: Novae Res

Ilość stron: 286

Ocena: 8/10

"Dziura w bucie" Magdaleny Kobis to fascynujące zapiski autobiograficzne. Autorka opisuje swój pobyt w paryskim szpitalu psychiatrycznym. Poprzez szczegółowe opisy zmagań z chorobą, walki z własnymi demonami, wkraczamy w świat, który dawniej był spychany na margines. Dowiadujemy się, jak wygląda codzienne życie w szpitalu, poznajemy pacjentów oraz lekarzy. Dzięki notatkom spisanym w formie pamiętnika autorka wprowadza czytelników w niesamowity świat fantasmagorycznych wizji, które nawiedzają schizofreników. 

Mada, trzydziestoletnia Polka mieszkająca we Francji, trafia do szpitala Salapetriere na miesiąc, który przedłużył się do prawie dwuletniego pobytu między oddziałem zamkniętym, otwartym i dziennym...

Dzięki prowadzonym zapiskom odtwarza swoje wspomnienia, wizje, zaburzenia i odczucia z urojeń, leczenia lekami i elektrowstrząsami...

"Dziura w bucie" ukazuje świat umysłowo chorych wolny od stereotypowego postrzegania. Jest to książka, którą koniecznie muszą przeczytać rodziny ludzi chorych psychicznie, aby poznać i choć trochę zrozumieć świat, w jakim żyją chorzy.

Autorka, a zarazem pacjentka szpitala psychiatrycznego, pozwala nam spojrzeć na świat ludzi chorych z ich perspektywy. To niełatwe zadanie, ponieważ niejednokrotnie zdarzają się sytuacje, w których nie wiemy jak się zachować, co zrobić. Podziwiam trud jakiego podjęła się pani Magdalena, bowiem przeżycie tego wszystkiego jest ogromnym wyzwaniem, a opisanie tych wszystkich sytuacji wymaga ogromnej siły i uporu. 

Książka przedstawia pacjentów z różnymi schorzeniami umysłowymi, których bardzo ciężko zrozumieć, a jednocześnie są bardzo intrygujący i aż ciężko oderwać się od lektury. Uwielbiam powieści psychologicznie, jednak do tej pory nigdy nie miałam w ręku autobiografii psychologicznej. To coś zupełnie nowego i absolutnie niezwykłego. W świecie w jakim przyszło żyć bohaterce są postawione twarde reguły, a nieprzestrzeganie ich wywołuje różne konsekwencje. Jednocześnie życie z umysłowo chorymi ludźmi ogranicza zaufanie do nich, ponieważ nie do końca wiemy czego się po nich spodziewać. 

Dzięki tej powieści poznałam wiele niesamowitych postaci, które mimo swojej choroby mają głowy pełne pomysłów i zarażają optymizmem. Niejednokrotnie postrzega się ludzi chorych psychicznie jako tych gorszych, a tu okazuje się, że oni często są bardziej inteligentni i doświadczeni niż my. W końcu nie ich winą są zaburzenia jakie mają, często złe doświadczenia mają wpływ na myślenie i późniejsze konsekwencje, a także chorobę. Ważne jest, by w takich chwilach nie zostawiać takich ludzi samych sobie, przy odpowiednim wsparciu i opiece są oni w stanie uporać się z chorobą lub przynajmniej zapobiec dalszemu rozwojowi. 

Niesamowita książka i okładka, która również bardzo przykuła moją uwagę od samego początku. Książka jest skierowana szczególnie dla ludzi, którzy mają w rodzinie osoby chore psychicznie, ale ja uważam, że oni doskonale wiedzą jak postępować z chorobą. Myślę że dużo bardziej książka powinna być polecana zwykłym ludziom, którzy niejednokrotnie przechodzą obojętnie obok samotnych i chorych osób. To my przede wszystkim powinniśmy się nauczyć jak zachować się w danej sytuacji i co najważniejsze spróbować zrozumieć postępowanie chorego.

Z niecierpliwością czekam na kolejną część z serii "Czaszka Zeusa", ponieważ bardzo chciałabym się dowiedzieć jak dalej potoczyły się losy głównej bohaterki i ludzi, których spotkała na swojej drodze.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję: