„Wchodzimy
do budynku. Hałas i wiatr cichną, za to od ścian odbija się echem ciche zawodzenie.
Nie zawodzenie jednego człowieka, ale chóralne zawodzenie całego, wypełnionego
po brzegi budynku.
Trafiłam
do piekła”
„Angelfall”
mnie nie zachwyciło. Co prawda zakończenie tomu pierwszego wzbudziło u mnie
nikły płomień zainteresowania, ale nie wyczekiwałam kontynuacji z zapartych
tchem. Mimo to, kiedy „Angelfall. Penryn i Świat Po” pojawiła się w księgarniach
zainwestowałam w nią. Nareszcie nabrałam ochoty, aby ją przeczytać, a tym samym
zrecenzować.
Penryn wraz z matką i siostrą trafiają
do obozowiska ruchu oporu. Niestety nie zostały ciepło przyjęte. Wariatka, dziewczyna
powstała z martwych i mały potwór, nie wzbudziły wśród ludzi sympatii. Nagle
jednak Paige znika, a Penryn wyrusza na poszukiwania. Tymczasem Raffe wciąż
stara się odzyskać swoje piękne skrzydła…
Książkę tę czytałam z nieco większym
zainteresowaniem niż tom pierwszy, bowiem wyczekiwałam spotkania Penryn i
Raffe’go. Nie zrozumcie mnie źle – nie należą do moich ulubionych par, byłam
jednak ciekawa, jak rozwinie się ich relacja. Wszyscy lubią zakazane związki,
ludzie im kibicują zazwyczaj choćby tylko dlatego, że nie powinny mieć miejsca.
Ja jednak spoglądam na tę sytuację z przymrużeniem oka.
Kreacja aniołów kompletnie do mnie nie
przemawia. Nie tak wyobrażam sobie boskie istoty. Stworzenia, które przeżyły
tysiące lat i dokonały wielkich rzeczy przypominają zwyczajnych ludzi. Z jedną
różnicą – mają skrzydła i "fajowe" miecze. Poza tym nie wyróżniają się niczym
szczególnym. Sądzę, iż tak wiekowe i pełne mądrości istoty powinny być mniej
zwyczajne. Myśląc o aniołach wyobrażam sobie lśniące boskim blaskiem postacie,
które są ponad nami. Tutaj autorka prezentuje nam anioły, które prowadzą
kampanie wyborcze, muszą jeść, oglądają telewizję i ogólnie są na czasie. Ja tego nie kupuję.
Sam pomysł na fabułę jest nawet ciekawy.
Historia ma potencjał i zdecydowanie zmierza w jakimś kierunku. Akcja na początku
mknie równomiernie, by zwolnić i w końcu ruszyć ostro z kopyta. Nie nudziłam
się czytając, nawet jeśli w jakimś momencie tempo traciło na prędkości, wciąż
byłam zainteresowana losami Penryn.
Główna bohaterka jest nastolatką, która
nigdy nie miała łatwego życia. Jej mama choruje na schizofrenię, młodsza
siostra pewnego dnia doznała uszkodzenia kręgosłupa, aż w końcu i ojciec je
porzucił. Od tego czasu Penryn stała się głową rodziny. Musiała chronić matkę i
siostrę w świecie przejętym przez bezlitosne anioły i – zważywszy na
okoliczności – idzie jej nieźle. Śledząc jej poczynania, zrozumiałam, jak
bardzo polegam na mamie. Nie wyobrażam sobie, abym nie mogła się do niej zwrócić
w trudnym czasie, a tutaj to Penryn jest tą odpowiedzialną i bardzo ją za to
podziwiam. Bez wahania ruszyła na poszukiwania siostry, kiedy ta została
porwana. Czuje się za nią odpowiedzialna i dba o jej bezpieczeństwo. Jest
dzielna i polega na własnych siłach.
Seria Susan Ee mnie nie zachwyciła,
jednak jest bardzo przyjemna. W leniwy wieczór, kiedy nic się nie chce bardzo
miło będzie czytało się „Angelfall. Penryn i Świat Po”. Nie będzie to książka,
którą zamieszczę na swojej osobistej liście „TOP”, ale nie żałuję zakupu. Fabuła
wydaje się mieć potencjał, mam więc nadzieję, że autorka dalej sprawnie będzie prowadziła wszystkie wątki. Dobrze byłoby, jakby w
zaskakującą stronę skierowała to „coś”, co dzieje się między główną bohaterką a
Raffem.
Inwestując w tę książkę raczej nie
postawicie jej w uwielbieniu na honorowym miejscu na półce, jednocześnie jednak
nie będziecie pluli sobie w brodę, iż to uczyniliście. Spędzicie miłe chwile połykając
słowa zapisane przez Ee, a ładna okładka doda uroku satysfakcji, że ta pozycja
należy do Was.
Autor: Susan Ee
Tytuł: Angelfall. Penryn i Świat Po
Wydawnictwo: FILIA
Data wydania: 9 kwietnia 2014
Ilość stron: 356
Ocena: 7/10
