Autor: Autor zbiorowy
Tytuł: „Moje życie jest cudem –
dzienniki Igi Hedwig, wspomnienia najbliższych”
Wydawnictwo: NOVA SANDEC
Data wydania: 2011
Ilość stron: 151
Ocena: 10/10
Pamiętnik Igi Hedwig to autentyczna
historia nastoletniej dziewczyny, Igi, która zmaga się ze
śmiertelną chorobą, jaką jest mukowiscydoza.
Przyszło jej chorować w bardzo
trudnej polskiej rzeczywistości. Iga, świadoma kruchości swego
życia i dramatycznej sytuacji, w jakiej leczą się polscy chorzy na
mukowiscydozę, od 17 roku życia robi zapiski. Przedstawia w nich
nieustanną walkę o oddech, ale również zmagania z niejednokrotnie
absurdalnymi przepisami obwiązującymi polską służbę zdrowia.
Obrazuje fatalny stan oddziałów szpitalnych. W których muszą się
leczyć śmiertelnie chore dzieci i ludzie dorośli, jeśli tej
dorosłości doczekają...
Miała nadzieję, że książka trafi
do ludzi z Ministerstwa Zdrowia, którzy pomogą zmienić los
wszystkich chorych na mukowiscydozę w Polsce. Zapiski Igi
odzwierciedlają uczucia targające chorymi, kiedy czeka się na
miejsce w szpitalu , a napady duszącego kaszlu i ciągły brak tchu,
mimo korzystania z koncentratora tlenu, sprowadzają myśli o
najgorszej perspektywie.
Marzenie o dłuższym i lepszym życiu
dla chorych na mukowiscydozę, okupione ogromnym cierpieniem Igi oraz
jej bardzo młodych przyjaciół – tych, którzy już odeszli i
tych, którzy jeszcze walczą – jest wciąż żywe. Życie ludzi
chorych na mukowiscydozę w krajach Europy Zachodniej jest
zdecydowanie dłuższe i łatwiejsze. Pomimo ciągłych zmagań z
przeciwnościami losu, Iga jest wierna Bogu. Wiara daje jej siłę do
dalszej walki, do pokornego zmagania się z codziennością.
Przechodzi pięcioletnią bardzo ciężką drogę, przecierając
ślady do pierwszych przeszczepów płuc u chorych na mukowiscydozę
z Polski. Drobniutka dziewczyna, pełna uśmiechu i nadziei w swoim
ogromnym cierpieniu cieszy się każdą chwilą. Jej zwycięstwo
otwiera Idze i jej przyjaciołom, a także jej młodszej siostrzyczce
Julii, też chorej na mukowiscydozę, nowe możliwości. Iga po
przeszczepie płuc nadrabia lata niemocy, realizuje marzenia.
Niestety, po trzech latach traci wszystko, co zostało jej w cudowny
sposób ofiarowane, następuje odrzut i powraca koszmar choroby.
Powtórny brak oddechu, przykucie do łóżka i kolejna walka.
Niecodzienna wiara w Boga po raz kolejny zostaje wystawiona na próbę
i tym razem Iga przyjmuje wszystko z pokorą, chociaż jest jej
zdecydowanie trudniej zaakceptować utratę wszystkiego, co dopiero
poznała, co pachniało pięknem wolności chodzenia bez wężyka
dostarczającego tlen do organizmu, mlaskiem młodzieńczej miłości
i oddychaniem pełną piersią. Retransplantacja płuc kończy się
po trzydziestu dziewięciu dniach na intensywnej terapii jej
śmiercią.
23-letnia Iga odchodzi pogodzona ze
śmiercią, pozostawiając wielkie świadectwo wiary, pozostając w
sercach rodziny, przyjaciół i znajomych ikoną wszystkich chorych
na mukowiscydozę w Polsce, symbolem walki o zmianę systemu ich
leczenia.
Niesamowita książka, która wywołuje
falę łez u czytelnika, wzbudza ogromne zdumienie i uczy życia.
Historia opowiedziana w tej książce wydarzyła się naprawdę, a
jej główna bohaterka Iga swoimi wpisami do pamiętnika przedstawiła
ją ze swojego punktu widzenia, z punktu widzenia osoby chorej na
nieuleczalną i bardzo ciężką chorobę, jaką jest mukowiscydoza.
Książka ta jest mi szczególnie
bliska ze względu na to, że Iga Hedwig oraz jej rodzina, pochodzą
z Nowego Sącza, to bardzo blisko Limanowej, mojego rodzinnego
miasta. Czytając tę książkę już w pierwszych stronach nie
mogłam opanować łez. Mukowiscydoza to choroba, na którą nie ma
lekarstwa, Iga w swoich wpisach z pamiętnika opisuje jak jej kolejni
przyjaciele z Rabki, również chorzy na mukowiscydozę, umierają w
ogromnym cierpieniu, pozostawiając wielką pustkę w swoich
rodzinach. Rodzina Igi nie chciała pozwolić na to, by Iga odeszła,
robili wszystko co mogli, by ratować córkę. Dziewczyna doczekała
się przeszczepu płuc, który był dla niej jedynym ratunkiem,
przeszczep się udał i Iga przez dłuższy czas mogła normalnie
funkcjonować, dopiero po 20 roku życia poznała jak ono naprawdę
smakuje. Nie marnowała ani chwili, miała ogromne ambicje i
wydawałoby się, że nic nie może jej zatrzymać, mukowiscydoza
jednak dała o sobie znać. Iga znów zaczęła chorować, płuca
nie spełniały już swojej roli, organizm je odrzucał, potrzeba
było kolejnego przeszczepu, by móc dać jej żyć. Iga przetrwała
do kolejnego przeszczepu, wszyscy z nadzieją patrzyli w przyszłość,
jednak dziewczyna bardzo cierpiała, przeszczep nie przyniósł
pożądanego efektu, po kilku dniach Iga odeszła...
Iga Hedwig jest dla mnie bohaterką,
przy tak wielkim cierpieniu potrafiła z optymizmem patrzeć na świat
i pomagać innym. Nie myślała o sobie tylko o tym, by ktoś inny
nie cierpiał. Ta młoda dziewczyna posiadała w sobie tak ogromną
mądrość, jakiej wszyscy możemy jej pozazdrościć. Dała ona
świadectwo wiary, którego każdy powinien się od niej uczyć, a
przede wszystkim pozwoliła ona mieć nadzieję innym chorym na
mukowiscydozę, że z tą chorobą można normalnie żyć, tylko
trzeba walczyć, walczyć do końca.
Moja ocena jest wysoka, ale książka
ta zasługuje na najwyższe noty. Polecam ją każdemu, bez względu
na to jaki gatunek książek czytacie, bo czasem warto spojrzeć na
świat z innej strony. Iga to moja idolka, wspaniała dziewczyna o
wielkim sercu.
